کمونیسم و سرمایه داری

این اواخر در حال به پایان رسوندن کتاب انسان خداگونه اثر یوهال نوح هراری هستم تعبیر جالب و مختصری برای مقایسه کمونیسم و سرمایه داری مطرح کرده بود که فرصت خوبی دیدم تا اینجا بهش اشاره ای داشته باشم ....

یکی از دلایل شکست کمونیسم از سرمایه داری، اخلاقی تر بودن سرمایه داری یا تقدس آزادی افراد یا خشم خدا از کمونیست های کافر نبوده بلکه سرمایه داری به این علت در جنگ سرد پیروز شد که پردازش نامتمرکز اطلاعات بهتر از پردازش متمرکز اطلاعات عمل میکند، دست کم در عصر تغییرات پرسرعت فناوری.

مثلا در نظر بگیرید که مالیات سنگین به این معناست که بخش زیادی از تمام سرمایه در یک جا یعنی خزانه دولت جمع میشود و در نتیجه پردازشگری واحد به نام حکومت باید روز به روز تصمیم های هرچه بیشتر و بیشتری اتخاذ کند، این باعث شکل گیری نظام پردازش داده ای به شدت متمرکز میشود که در مواقعی که مالیات بی اندازه بالاست، تقریبا همه سرمایه در دست دولت جمع می شود و بنابراین دولت به تنهایی میشود همه کاره، قیمت نان و جای نانوایی و بودجه تحقیق و توسعه را دولت تعیین میکند، در بازار آزاد اگر پردازشگری تصمیم اشتباهی بگیرد دیگران به سرعت از اشتباهش بهره برداری می کنند اما اگر تقریبا تمام تصمیم گیری ها به عهده پردازشگری واحد باشد اشتباه ممکن است فاجعه به بار آورد. در این وضعیتی که در آن تمام پردازش داده ها و اتخاذ تصمیم ها بر عهده پردازنده واحد مرکزی باشد کمونیسم نام دارد. سیستمی که افراد به قدر توانشان کار میکنند و به قدر نیازشان دریافت می کنند به عبارت دیگر دولت صد درصد سود شما را میگیرد و تعیین می کند چه نیازهایی دارید و سپس آن نیازها را برطرف می کند.

اندر اهوالات خود عاقل بینی

در یکی از سایت هاییکه معمولا هر از گاهی دنبال میکنم مطلب جالبی با این مضمون خوندم که هر کسی خودش را عاقل فرض می‌کند، به همین خاطر است که در جهان این‌همه احمق وجود دارد. (ضرب‌المثل ایسلندی) برام جالب بود و تصمیم گرفتم منم کمی دربارش اینجا بنویسم.

وقتی تو خیابون راه میرم به آدما نگاه میکنم سعی میکنم تحلیلشون کنم و حتی یه برداشت فرضی از اونا تو ذهنم بسازم یا وقتی با افراد صحبت میکردم احساسی داشتم که عاقل ترم و قدرت درکم شاید حتی بالاتر از برخی اطرافیانم باشه و به این نتیجه رسیدم که فقط این من نیستم که این فکر رو داشتم بلکه اون ها هم همین حس متقابل رو داشتند و به نظرم اگر بتونیم این قضیه رو با خودمون حل کنیم که احساس خود عاقل بینی آدم بخوابه فرد میتونه برداشتش هم به زندگی تغییر کنه که به نظرم منجر به تغییر سبک زندگیش میشه و حرکت مثبتی تلقی میشه یا لااقل آدم در خودش این تغییر رو ایجاد میکنه که نه واقعا در بین آدمای اطرافم هستن افرادی که عاقل تر از من باشند حداقلش اینه که شنونده بهتری میشه و قدرت درک متقابلش بالاتر میره و تعصبش کمتر و قدرت تغییر پذیریش بالاتر باشه.

سوژه های بی محتوا از رویداد زلزله سرپل ذهاب

شامگاه یکشنبه ۲۱ آبان ۱۳۹۶ زلزله ای به بزرگی 7.3 ریشتر در نزدیکی ازگله، استان کرمانشاه در نزدیکی مرز ایران و عراق را به لرزه درآورد.

اخیرا صفحه اینستاگرام رو باز می کردم با عکس هایی از شخصیت های صاحب نام که اکثریت آنها را بازیگران و هنرمندان کشورمان تشکیل داده بودند و می دیدم عده ای از این افراد عکس هایی با افراد زلزله زده گرفته اند که در حال لبخند زدن به دوربین، یا لحظه همدردی با مردم را به عنوان سوژه عکس در نظر گرفته بودند.

بنظرم کار پسندیده ای نیست مردمی که در ناراحتی از دست دادن خانه، کاشانه و عزیزانشان هستن بعد جماعتی برای به شهرت رسیدن و جاه‌طلبی‌های مجازی خودشون دارن لبخند میزنن عکس میگیرن و کارهای خالصانه خود را ریاکارانه به نمایش می گزارند.

ازطرفی بی‌اعتمادی افکار عمومی در جریان این زلزله به نهادهایی که وظیفه امدادرسانی را به عهده داشتند، نتیجه عوامل متعدد در طول سالیان بود که منجر به بی نظمی و برخورد سلیقه ای افراد در کمک به زلزله زدگان گشت.

از طرف دیگر ما آدم های شور و هیجانی زیاد داریم طوریکه همیشه در وقوع یک جریان و رویدادی خیلی پر انرژی و فعال پیگیری می کنند اما درست در مرحله ای که باید این پیگیری ها به نتیجه های مطلوب منتهی شود دست از تلاش کشیده و نقشی خنثی پیدا میکنند.

ای کاش این حجم کمک ها به مردم غم دیده ادامه دار باشد تا منتهی به ساخت بهتر از قبل خانه ها و شهر و دیارشان گردد، یادمان نرود که بیشترین کمک ها درست در زمانهایی نیاز است که جریان ها رو به فراموشی گذاشته میشود.

قانون گردش

کسی که پولی به دستش می‌رسد و اجازه نمی‌دهد که آن پول از دستش خارج شود، به بن‌بست سرمایه تبدیل می‌شود. بسیاری از کسانی که ما امروز می‌شناسیم، پولدار هستند اما ثروتمند نیستند و آنها بن‌بستی برای سرمایه‌ی اقتصاد هستند و اجازه نمی‌دهند سرمایه مانند خون، در رگ‌های جامعه به گردش در بیاید.

قوانین زندگی

قطع کننده خوبی نباشیم و هیچ وقت از دور کردن وظیفه خوبی نکنیم، خوبی نکنیم که یه کاری کرده باشیم.

اگر میخواهیم خوبی کنیم با تمام وجودمون خوبی کنیم.

اگر حس انتقاد نسبت به کسی داشتیم ارتباط رو با کس قطع کنیم تا دوباره خودمون رو پیدا کنیم چه ارتباطات و دوستی هایی که به دلیل همین انتقادات و ملامت ها از بین رفته.

برداشت ما از زندگی

سبک زندگی ما برداشتمون از زندگی است.

شاید برای تغییر راحت تر سبک زندگیمون باید برداشتمون رو تغییر بدهیم، که حالا تو این معقوله تغییر عادت میاد، علم و آگاهی میاد، صبر و رضایت میاد.

 

برای مثال: در حال عبور از خیابانی با یک صحنه دعوا روبه رو میشویم چه کار میکنیم:

*  بی تفاوت عبور میکنیم و بعد زیر لب میگوییم آدمای بی فرهنگ.

 * میریم جدا میکنیم و مصالحه میکنیم.

  *در حین رد شدن برمیگردیم میگیم آره باریکلا بزن تو چشش بزن نفلش کن.

*  و ....

اینها همه برداشت ما از زندگی و مسائل پیرامونمان است که سبک زندگیمان را میسازد.

یا شخصی که میگوید آره بابا تمام عمرمو دارم میرم سر یک کار کوفتی برای چندر غاز حقوق.

اون بنده خدا هم برداشتش همین قدره که کسب روزی پاک و  جوانمردانشو  این طور خطاب میکنه تلقیش همینه.

غلط ننویسیم

به تازگی با یکی از استادان زبان و ادبیات فارسی درباره نوشتن صحبت میکردم که نتیجه صحبت مان منجر به آشنایی بنده با کتاب غلط ننویسیم از ابولحسن نجفی درباره فرهنگ دشواریهای زبان فارسی شد.

کتاب رو به مدت دو روز امانت گرفتم تا بعد تهیه کنم اما همین دو روز کافی بود تا بفهمم چقدر ما در نوشتن هایمان دچار اشتباه نگارشی می شویم.

به عنوان نمونه:

چرا که نه؟ معادل فرانسوی why not است که به غلط ترجمه شده و بهتر است بگوییم چطور مگه؟

آنچه که  بعد از آنچه، که نمی آید.

آن را    آنرا   به صورت جدا از هم صحیح است.

آن که   غلط است.

این که  غلط است.

آنکه  صحیح است.

اینکه  صحیح است.

نماز گذار  غلط است.

نماز گزار  صحیح است چون اجرا کننده و انجام دهنده کار است.

پیشنهادم به تمام کسانی که تصمیم به نوشتن دارند این است که حتما یک نسخه از چنین کتاب هایی رو در اختیار داشته باشند.

چهار اثر از فلورانس اسکاول شین

به تازگی کتاب چهار اثر از فلورانس اسکاول شین با ترجمه گیتی خوشدل ویرایش 64 رو خوندم، یکسری نکات برجسته کتاب رو برای خودم نت برداری کردم، گفتم شاید بد نباشه این نکات رو اینجا هم یاداشت کنم.

* در برابر شریر مقاومت نکنید، مغلوب بدی نشوید بدی را به نیکویی مغلوب سازید.

* در روی زمین چیزی نیست که بتواند در برابر کسی که هیچگاه مقاومت نمیکند بایستد.

* چینی ها میگویند آب از آن رو نیرومند ترین عنصر است که کاملا غیر مقاوم است، آب می تواند صخره را بشکافد و هر چه را که در برابرش قرار گیرد بروبد و از سر راه بردارد.

* برای مردم عادی خاموش ایستادن مشکل است، خاموش ایستادن یعنی توازن و تعادل و آرامش خود را حفظ کردن یعنی اینکه آدم بگذارد عقل کل اداره امور را بدست بگیرد.

* سر نترس داشتن و یکسره در لحظه حال زیستن یعنی بهشت.

* شادمانی را باید به کف آورد شادمانی با مهار کردن کامل خوی هیجانی بدست می آید، جایی که ترس و بیم و وحشت وجود داشته باشد از شادمانی خبری نیست.

* اگر ازدواج بر صخره استوار یگانگی بنا نشده باشد نمی تواند پابرجا بماند. زن و شوهر باید یک روح باشند در دو بدن.

*تا زن و شوهر همفکر و همدل نباشند و در عالم ذهنی واحدی زندگی نکنند به ناچار باید از هم جدا شوند.

*ایمانی که دل و جرات نیاورد ایمان نیست.

* در ذهن الهی از دست دادن وجود ندارد. پس من نمی توانم آنچه را که حق من است از دست بدهم. آنچه را که از دست داده ام به من بازگردانده خواهد شد و یا معادل آن و یا همسنگ آن را باز خواهم ستاند.

* ما به هیچ کس مدیون نیستیم و هیچ کس به ما مدیون نیست.

* من برای طرح الهی زندگیم کاملا مجهزم، من در برابر هر وضعی، نه برابر که بالاترم.

* وقتی چشم امیدتان به خدا باشد:

هیچ چیز آنقدر عجیب نیست که راست نباشد.

هیچ چیز آنقدر عجیب نیست که پیش نیاید.

هیچ چیز آنقدر عجیب نیست که دیر نپاید.

* شاید همیشه نتوانیم اندیشه هایمان را مهار کنیم اما کلام خود را می توانیم در اختیار گیریم.

هویت مجازی

سلامی به گرمی چای لب سوز در یک فنجان زیبا در یک وقت خوب که در حال خواندن و اضافه کرن به خود کنار صفحه نمایش هستیم.

مدت ها بود تصمیم به ایجاد وبلاگ و حتی سایت رو در سرم داشتم، اما دل مشغولیهای زندگی این هدف رو به تعویق انداخت تا به امروز که خوشحالم بلاخره عملی شد.

امیدوارم بتوانیم لحظات خوبی رو در اینجا سپری کنیم.